Przez termin emigracja rozumie się, w ujęciu encyklopedycznym, wyjazd z ojczyzny do innego państwa w celu osiedlenia się tam na stałe lub na pewien czas, niezależnie od tego, czy ze względów ekonomicznych, czy politycznych. W literaturze przedmiotu spotyka się traktowanie terminów ?emigracja? i ?wychodźstwo? jako synonimów. Tę zamienność rozszerza się również o określenie ?uchodźstwo?, choć dotyczy ono raczej ucieczki w związku z zagrożeniem, szczególnie w przypadku najazdu i wojny lub prześladowań religijnych.
Emigracja może więc być dwojakiego rodzaju: dobrowolna lub przymusowa. Zjawisko to może dotyczyć każdego kraju i narodu, co sprzyja rozwojowi masowej turystyki etnicznej. Zjawisku diaspory towarzyszy proces kształtowania grup etnicznych, rozumianych jako grupa społeczna, którą charakteryzuje poczucie wspólnego pochodzenia i kultury oraz więź grupowa, najczęściej oparta na wspólnocie językowej i wspólnej, historycznie utrwalonej nazwie (np. polska, niemiecka czy włoska grupa etniczna w USA). Wolno przypuszczać, że dla siły motywacji turystycznej grup etnicznych istotny jest charakter ich źródła.
Spotyka się opinię, iż grupy etniczne znajdujące się na obczyźnie w wyniku zmiany granic są mniej podatne na procesy asymilacyjne niż grupy powstałe w wyniku emigracji, wykorzystujące hotele. Cechą charakterystyczną tych pierwszych grup jest to, że przynajmniej W fazie początkowej zachowują We względnie nie zmienionej postaci swoją strukturę społeczną i kulturę oraz bezpośredni związek z zamieszkiwanym terytorium. Subiektywna identyfikacja narodowa ma z reguły dość trwały charakter. Natomiast jeżeli chodzi o grupy etniczne ukształtowane W wyniku procesu emigracyjnego, to ich struktura społeczna została wtórnie rozwinięta W kraju osiedlenia. Chociaż jej wzór został Wyniesiony z kraju pochodzenia, to jednak od początku stanowiła ona układ pod wieloma względami odmienny. Tego rodzaju grupy są bardzo podatne na procesy asymilacji.